۱۳۹۲ دی ۲۳, دوشنبه

فیلم پرویز‍, جامعه ی مجنون ساز ایرانی!

در جشنواره ی فیلمهای ایرانی پراگ فیلمی دیدم به نام «پرویز» ساخته ی مجید برزگر. اگرچه خیلی ها وقتی تیتراژ پایانی فیلم بر پرده ی سینما نشست با طنازی پرسیدند ؛خوب قسمت دوم اش کی پخش می شود؟» ولی به شخصه پس از « میراث من جنون» ساخته ی مهدی فخیم زاده هرگز فیلمی به این متفاوتی و گیرایی ندیده بودم و این در حالیست که من همیشه و هر فیلمی حتا فیلم بد و بازاری را تماشا می کنم.
فیلم پرویز داستان پیر پسر! ی به نام پرویز است که در آستانه ی پنجاه سالگی و چاقی بی حد و مفرط، از یک انسان بی آزار و اصطلاحن به در بخور، به فردی خطرناک و نیمه جانی تبدیل می شود.و شما اگر دقت کنید و باهوش باشید و اهل اندیشه، متوجه می شوید که او هرچه هست و هرچه می شود ثمره ی جامعه است. شما در این فیلم می توانید اهالی یک مجتمع مسکونی را ببینید که بی توجه به منافع انسانی و جمعی و ( بنی آدم اعضای یکدیگرند)  منافع خود را برتر می دانند و بی اختیار ظالمانی می شوند که مظلوم را به مجنونی خطرناک تبدیل می کند. در این فیلم شما می توانید جامعه ی کوچک پیرامون پرویز و او را، سمبولیک به ابعاد وسیع کشوری و حکومتی تبدیل کنید و متوجه شوید که چگونه هر دیکتاتور،ستمگر، مظلوم و ظلمی ، زنجیره وار ثمره ی ندانم کاری و کم خردی و خودخواهی جمعی است.
دیدن این فیلم را اگر برایتان میسر شد از دست ندهید.