حمیده نصوحی خانم مدیر (( کماندویی )) که به من بدهکار است

چند بار در روز به گذشته تان بر می گردید؟به اینکه اگر آنطوری نمی شد حتمن زندگی ام اینطوری می شد و ...
مدهاست خوشبختانه در حال و کمی در اندیشه ی آینده زندگی می کنم اما یک نفر و یک چیز در گذشته ملکه ذهن من است.
خانم مدیر همیشه بی رنگ و روی لاغر و قد بلندی که پوشیده در سیاهی مقنعه و چادر چشمهای زرد و دماغ پهنش یادم مانده و البته صدای نازکش.
وقتی به مدرسه ی او رفتم ۱۴ سالم بود.ریز نقش و خسته از اتفاقات خصوصی و خانوادگی.با نمره های بد از مدرسه ی قدیمی اما خوب به گفته معلم تاریخ و جزء مهم شورای اسلامی همان مدرسه باهوش و پر از زمینه برای شادی بودم.
زود خودم را پیدا کردم.دوستهای جورواجور و از همه شان مهمتر سه دختر بهایی که یکیشان از قضا شر و شورش فضایی بود.
معلمها هم زود دلم را به دست آوردند.
دبیر تاریخ و ادبیات هر روز در کلاسها از آینده ی روشن من حرف می زد و اینکه تعجب می کند چرا شهریور گذشته و مدرسه ی قبلی اینقدر بد بیاری آورده ام.
اینکه مرده ی او زنده ی همه ما(دانش آموزها) پریسا صفرپور در آینده یک نویسنده یا روانشناس موفق می شود.
یک روز از آموزش و پرورش آمدند برای تست هوش.از میان ۷۰۲ دانش آموز من ۹۸ شدم.بالاترین اگرچه عادی است.دفتر ۲۰۰ برگ و چتر جایزه دادند.
یک روز معلم پرورشی از من خواست بروم دفتر.گفت در پرونده ام سابقه تئاتر و نویسندگی دیده است.
خواست که همکاری کنم و گروه تشکیل بدهیم و هر چه که در مدرسه ی قبل انجام داده ام اینجا سنگ تمامش کنم.
و یک روز که می رفتم خانه!مدیر مدرسه به این نتیجه رسید که من یک دختر فاسد و احمقم که هیچ جایی در هیچ مدرسه ای برایم مناسب نیست و به گفته ی او (( از دختر بهایی ها هم )) کمتر بودم!!
مسیر خانه و مدرسه پیاده ۱۵ دقیقه نمی شد اما خانواده تاکید می کردند از میان مغازه ها و یک تکه زمین بزرگ ساخته نشده نگذرم و با مینی بوسهای خطی تردد کنم.
کسی هست که نداند ساعت تعطیلی مدرسه ها آن موقع ۵/۳۰ عصر بود؟همزمان با تعطیلی کارگرهای روزمزد؟
خانم مدیر(کماندوی) ما گویی نمی دانست ! که وقتی مرا حین سوار شدن و البته لهیده شدن و چلیده شدن میان کارگرهای خسته و گاهی غول هیکل( در اندیشه کودکانه ی من ) دید که از پله ها بالا می روم با جیغ و داد و تو سری از پشت مقنعه ام را کشید و از پله ی اول می نی بوس به زمین پرتاب کرد.
از نظر او {من دختر فاسدی بودم که به عمد خود را به این هرزه های بوگندو مالیده ام و خجالت نکشیده ام!! می بایست منتظر می ماندم تا مینی بوس بعدی بیاید شاید که خلوت تر بود!}
از آن روز دیگر همه چیز عوض شد.گروه تئاتر منحل شد.اخلاق دبیرها عوض شد.گویی یک مجرم بلفطره که دادگاه با رشوه به نفعش رای داده آنجا میان دانش آموزهاست!
یک روز شنبه صبح وقتی به مدرسه آمدیم ما را خواستند.من و دو تا دختر بهایی و شیطان را.در دفتر اولین اتفاقی که افتاد کشیده خواباندن به صورتهایمان بود و گرفتن یک ورقه از یک دفتر جلوی چشم دو دختر همکلاسی معصوم که به جرم بهایی بودن هیچکس جز من دوستشان نبود:این مال کیه؟
دخترها:صفرپور.
.......و رفتند و سرنوشت مرا عوض کردند.
به گفته ی مدیر و معلم پرورشی و خانم دبیر تاریخ به خانواده ام این ورقه پر است از هجویات پورن در رابطه با پسری به نام شهاب و رابطه نا مشروعش با من پریسا!! و آنها خط شناسی کرده اند ( از راه مقایسه با دفتر انشا و املای من) که خط من است و از قبل قول آوردنش را به دوستان بهایی ام داده ام.از همه مهمتر پنج شنبه عصر که مدرسه تعطیل شده خدمتکار آن را زیر نیمکت ما پیدا کرده.
هنوز آن تکه کاغذ بزرگترین معمای زندگی من است.
هنوز می خواهم بدانم کار چه کسی بود و در رابطه با چه کسی و چه چیزی و چرا؟
از کجا آمد و چرا دوستانم گفتند مطمئن هستند کار من است؟
اما یک چیز برایم حل شده است اینکه حمیده نصوحی فاطی کماندوی بیمار خانم مدیر همیشه مهتابی رنگ سخت به من بدهکار است.
تنها مورد دنیاست که سبب شده از خدا بخواهم پل صراط حقیقت داشته باشد.