شک نکنیم که فاجعه ای به نام نظام ولایی ماندنی نیست.

شاید سالی که گذشت برای اقای مدیریت جهان محقق شدن رویاهایی بود که در آرادان و کودکی پرورانده بود.
و برای آنهایی که عزیز از دست دادند کابوس ...
ولی  کابوسها و رویاها به همه ی ماثابت کرد فاجعه یی به نام نظام ولایی رفتنی است.
چند لحظه و دقیقه فقط به چیزهایی فکر کنیم که در حد خبر امدند و رفتند و بعضی دنیا را تکان داد و بعضی فراموش شد ولی همه انها در واقع حیرت انگیز بودند.
به بی خیالی و سیر قهقرایی که نظام ولایی طی می کند فکر می کردم .
و به انچه که ما نمی دانیم.به اینکه فاجعه در این مملکت انهایی نیست که تا به حال فکر می کردیم.
تصور کنید در کشوری که ۳۰سال مجلس عروسی ها و مهمانیهاش با ترس و لرز انجام شده
و در خیابانها برای درستی و غلطی حجاب خون ریخته شده
و مردم همیشه به انتخابات خندیده اند ناگهان انفجاری صورت بگیرد از شور و هیجان و نور و امید.
رقص و پایکوبی و شعر خوانی و ازادی بی داد کند و مردم به قدرتی که دارند پی ببرند.
اما هنوز به عمق فاجعه ای که گریبانگیرمان است پی نبرده بودیم.
مناظره ها غوغا بود اما من به بی قانونی مملکت فکر می کردم.
به صحبتهای اقای مدیریت جهان که جز توهین هیچ در چنته نداشت.
 تا پیش از حرفهای رییس جمهور منتخب نظام ولایت که پیرو قانون نبود
و کسی نبود که بتواند او را به محاکمه بکشد و از انهمه بی برنامه گی
و بی اصالت حرف زدن هایش انتقاد کند به عمق فاجعه پی نبرده بودیم.
عکس بانویی را در برابر همسرش گرفتن و با ان لحن از خطای او گفتن؟!!
 در برابر دیدگان حداقل ۵۰میلیون انسان چقدر وقیحانه بود.
و چندش اورتر بی قانونی و بی درو پیکری و بی صاحبی یک سرزمین و یک ملت ...
فکر کنید بعد از ۲۰ سال  که از اتمام جنگ گذشته و بعد از ان همه سالی که رجوی ها دست از حرکات تروریستی برداشته اند و اسلحه و خون را مردم فقط در فیلمها می دیدند و در خبرهای اب و تاب داده شده ی حوادث می خواندند ناگهان جسدهایی روی دستها دیده شد و خونهایی روی دیوارهاخشکید و گاز اشک اور و تانک و تیر اندازی!!!
ترور؟؟ در ایرانی که اسلامی و امن خوانده می شود؟
مرگ یک استاد دانشگاه با انفجار صبح گاهی؟
قتل خواهرزاده نخست وزیر پیشین و کاندید ریاست جمهوری بااسلحه گرم؟
دستگیری و اعتراف به جاسوسی همه کسانی که بنیانگذار این نظام هستند؟؟
مرگ دختر جوانی در برابر دوربین موبایل و هر روز دیدن مادرانی که نمی دانند عزیزشان مرده است یا زنده.
حمله به رییس پیشین مجلس یا چاقو کشی برای رییس جمهور سابق!!
به اینها تا به حال از چه منظری نگاه کرده اید؟
همیشه برای غم کار و نان و نداشتن ازادی های گاهی کاذب که البته همان هم حق ماست ناله کردیم
ولی نمی دانستیم بدترین بلای ممکن نظام خونخواری است که از خوردن گوشت خودش هم برای زنده ماندن نمی گذرد و پیرو قانون جنگل است.
حتمن شما هم شنیده اید که دانستن مشکل یعنی حل شدن نیمی از ان !!
پس شک نکنید که اگر طی این ۳۰سال نالیدیم ولی دقیقن نمی دانستیم دردمان چیست !!
طی یکسال اخیر همه بیدار شدیم و می دانیم که نظام ولایی رفتنی است به دلیل رعایت نکردن همان قوانینی که بعضی از ما نمی پسندیم.