خانمها دیگر از طرح امنیت اجتماعی نترسید چون همه با هم هستیم

چقدر پیش امد که در تنهایی اشک ریختیم از کتک خوردن به دست مامورین وفیلم شدن درخیابانها برای حجاب؟
خیلی ها یادشان هست. خیلی ها مثل من !!
جیغ می کشیدیم و التماس می کردیم شاید یکی از تماشاچیها از تراژدی خسته شود و قدم پیش بگذارد و ما را که مثل بره برزمین کشیده می شدیم ازدست سربازهای گاهی بوگندو کم سنّ و سال یا هیولاهای مزدور بیرون بکشند.
نمایش تلخی که بازیگرانش به اجبار زنان و دختران گاهی‌ خوش پوش و گاهی‌ فقط مرتب بودند.
مزدورانی که اسلحه شان باتومی ساده بود اما مردم ابولهول وار خیره می شدند و ماخونین ومالین دلقک دوربین ۱یا ۲مگاپیکسلی  موبایل ها می شدیم .
ان صحنه ها هم سینمای بلوتوثی دست بدست شده که کل ایران رابرای چندروز  سرگرمی اغنا می کرد.
و اگر کسی خوش شانس می بود فیلمبردارش فیلم را به شبکه های خبری بیرون می فرستاد و همه اشناها می دیدند که او داشته توسط پلیس ارشاد می شده و شاید مجری اخ می گفت و اه می کشید و برای ازادی بانوان با لیاقت ایرانی دعا میکرد و شاید پدری و برادری هم می دید و تصور می کرد ناموسش به باد رفته و بازیگری که به زور وارد بازی شده بود بخت برگشته کتکی هم از ان سمت می خورد.
ولی من  برای امسال امیدوارم و همه چیز را روشن می بینم.
راستش رابخواهید دعا هم می کنم این داستان را زودتر شروع کنند تا ببینند دیگر نمی توانند حتا با اسلحه بانویی را برای زیباییش به خفت بکشند.
مردم دیگر نمی ایستند نگاه کنند تا هر بی سروپایی به زنان به خاطر دانشی که در زیباشناسی دارند توهین کند.