مقام عظما چقدر بدبخت و ضعیف شده که آخرین زورش را به زنان نشان می دهد.

خیلی بدبخت شده اند.اگر چه کشته و مجروح و زندانی اش را ما مردم می دهیم ولی بدبختش آن سوی قضیه است.ضعف رژیم به حدی رسیده که برای ایجاد رعب و وحشت فقط یک راه برایش مانده ‍آنهم طرح عفاف و حجاب است.بهتر است بگوییم مثل یک پسربچه ۱۴/۱۵ ساله زورش فقط به خواهر کوچکه می رسد.
صدایش عین خروس بلند است و نخراشیده.آن قدر بی غیرت است که خواهرش را سر می برد و کتک می زند ولی برای حجابش تعصب دارد.
حضور زنان طی یک سال گذشته وحشت رژیم را ۱۰۰برابر کرد.فهمیدند که زنان ایران اگرچه پیچیده در کفن سیاه بودند ولی قدرتشان در صبوری و مقاومت بیش از مردان است.
چقدر سعی دارند این روزها سرمان را با طرح عفاف و تظاهرات حجاب گرم کنند تا ۲۲خرداد و یکسال گذشته را فراموش کنیم ولی خوشبختانه فشار زندگی در حکومت مقام عظما مغزهایمان را باز کرده است.
شنیده اید می گویند مرتاضها گرسنگی می کشند تا قدرتهای ماورایی شان را به عرصه ظهور برسانند؟
حکایت ماست و این رژیم.یک جورهایی به آنها تشکر بدهکاریم.آنقدر به ما گرسنگی دادند که می توانیم روی آب راه برویم.آنقدر گلویمان را فشرده اند که صدایمان گوش اسرافیل را کر می کند.
در این گیرودار هسته ای و انتخاباتی و اقتصادی و تحریمی و غیره ...که یقه مملکت را مثل مرض لاعلاج گرفته است طرح حجاب و عفاف هیچ چیز را نشان نمی دهد جز ضعف و سردرگمی حکومت.